Bai Xianyong (Pai Hsien-yung) – pisarz urodzony w 1937 r. w chińskim mieście Guilin jako syn Bai Chongxi, znanego generała kuomintangowskiego. Bai Xianyong przeprowadził się na Tajwan w 1952 r. Studiował na Tajwańskim Uniwersytecie Narodowym i Uniwersytecie Iowa. W 1964 r. został wykładowcą Uniwersytetu Santa Barbara w Kalifornii.
W 1958 r. ukazało się debiutanckie opowiadanie Bai Xianyonga Pani Jin, a w 1960 r. pisarz znalazł się w gronie założycieli czasopisma „Literatura Współczesna”. Twórcy związani z czasopismem inspirowali się zachodnim modernizmem i stawiali sobie za cel propagowanie na Tajwanie literatury eksperymentalnej. Najbardziej znane utwory Bai Xianyonga skupiają się na doświadczeniach chińskiej diaspory w Stanach Zjednoczonych (Nowojorczycy), przemianach tajwańskiego społeczeństwa i opisach psychologicznych tajwańskich bohaterów, w szczególności imigrantów z Chin z lat 40. i 50. (Tajpejczycy) oraz życiu tajpejskich gejów (Kryształowi chłopcy). Do innych znaczących utworów jego autorstwa należy zaliczyć: Samotność siedemnastolatka, Szósty palec, Kawiarnię Mingxing, Nagłe spojrzenie wstecz. Proza Bai Xianyonga została przetłumaczona na wiele języków obcych i cieszy się popularnością wśród czytelników na całym świecie. Po przejściu na emeryturę Bai poświęcił się propagowaniu wiedzy o operze kunqu oraz analizom klasycznych dzieł chińskiej literatury.